Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sed haec nihil sane ad rem; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Duo Reges: constructio interrete. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Illud vero minime consectarium, sed in primis hebes, illorum
scilicet, non tuum, gloriatione dignam esse beatam vitam,
quod non possit sine honestate contingere, ut iure quisquam
glorietur.

Peccata autem partim esse tolerabilia, partim nullo modo,
propterea quod alia peccata plures, alia pauciores quasi
numeros officii praeterirent.

• Audeo dicere, inquit.
• At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Praeclare hoc quidem.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Polycratem Samium felicem appellabant.

Haeret in salebra.

Tu quidem reddes;

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Bork

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Nihil enim est aliud, quam ob rem mihi percipi nihil posse videatur, nisi quod percipiendi vis ita definitur a Stoicis, ut negent quicquam posse percipi nisi tale verum, quale falsum esse non possit.

1. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
2. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
3. Minime vero, inquit ille, consentit.
4. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.
5. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
6. Conferam avum tuum Drusum cum C.