Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Immo alio genere; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quid enim? Duo Reges: constructio interrete. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Beatus sibi videtur esse moriens. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Pollicetur certe. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.

Bork: Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.
Si longus, levis;: Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Verum esto;: Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Bork: Nos commodius agimus.
Verum esto;: Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Explanetur igitur.: Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Cumque duae sint artes, quibus perfecte ratio et oratio compleatur, una inveniendi, altera disserendi, hanc posteriorem et Stoici et Peripatetici, priorem autem illi egregie tradiderunt, hi omnino ne attigerunt quidem.

Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de
quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;

Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum
esse ducamus?

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Disserendi artem nullam habuit. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.

Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. At multis se probavit. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?